Al 7 jaar bemiddel ik in het verkrijgen van visa voor particulieren en bedrijven. Elke dag is het weer een uitdaging om dit allemaal zo soepel mogelijk te laten verlopen voor mijn klanten, ik doe voor iedereen mijn uiterste best. Gelukkig heb ik in al die jaren uitstekende contacten opgebouwd bij veel ambassades. Dat zijn waardevolle contacten, en héél af en toe is het nodig die contacten in te schakelen en ze heel ver over hun grens heen te trekken om iets gedaan te krijgen, ook al weet je dat de kans van slagen zeer klein is. Want soms kan je niet om de regeltjes van de ambassade heen, dan zijn het keiharde eisen vanuit de regering van het land zelf.
Zo werd ik in september gebeld door een familie die bij het Chinese aanvraagcentrum een visum gingen aanvragen voor hun zoon. Middelbare scholier die met zijn klas op studiereis zou gaan naar China. Ja tegenwoordig gaan ze naar China want op de middelbare school kan je Chinese les volgen. Prachtig natuurlijk. De moeder vertelde mij: iedereen uit de klas had al een visum alleen hun zoon nog niet en, was hun die dag verteld door het Chinese aanvraagcentrum, dat zou niet gaan gebeuren ook. Het vertrek stond binnen 1 week gepland. Kan jij ons helpen?
De reden dat er geen visum verstrekt zou gaan worden lag in tijdelijk opgelegde nieuwe voorwaarden vanuit de Chinese regering, waar de scholier niet aan kon voldoen. Ontzettend zuur zeg. Als enige uit de klas geen visum, familie triest, klas triest, school triest. Nee hoor ik voel helemaal geen gigantische druk als ik mij hiervoor ga inzetten haha.
Goed. 2 uitdagingen aan te gaan: krijg ik het onmogelijke mogelijk door te zorgen dat hij toch een visum krijgt en krijg ik het onmogelijke mogelijk door te zorgen dat het visum op tijd klaar is. Spoedvisa worden zelden verstrekt. Ai ai ai.
Voorbereid op weg naar het Chinese aanvraagcentrum maar kreeg gelijk de deksel op mijn neus: Carolien je weet toch dat we dat echt niet kunnen doen? Dit zijn keiharde voorwaarden! Ja natuurlijk weet ik dat maar hé ik probeer het toch! Op dag 2 een nieuwe poging maar helaas weer zonder resultaat. Omdat de tijd nu toch echt te krap werd besloot ik de familie te bellen om te zeggen dat de kansen echt bijna ( ja bijna) nihil waren en dat ze misschien hun zoon ook geen hoop meer moesten geven. Weet je in ieder geval waar je aan toe bent. Daar waren ze het mee eens. Dag 3. Terwijl ik mijn auto parkeer bij het aanvraagcentrum belt de Telegraaf. Of ik iets kwijt wil over het trieste verhaal wat zij gaan publiceren. Nou..nee.. eigenlijk niet! Nog meer druk op mijn schouders. Terwijl ik mijn andere visumaanvragen indien probeer ik toch nog eens. De aanhouder wint is zeker één van mijn motto`s. En warempel de dame achter de balie zegt nu dat ze het voor mij gaat navragen. Als ik een aantal extra documenten kan aanleveren gaan ze er toch naar kijken. Hoera!! En is het dan wel op tijd klaar? Want er is nu nog maar 1 dag over! Na een uur wachten krijg ik de uitslag, het visum wordt verstrekt en zal op tijd klaar zijn. Wat een geweldig nieuws!! Eigenlijk kan ik het niet geloven.
Snel het goede nieuws verteld aan de familie, ja die waren dolblij. Klas blij. School blij. Iedereen blij. Zelf moest ik een traantje wegpinken in de auto terug naar kantoor en pas nog een paar toen ik foto`s zag van de leerling in China.
Eind goed al goed :-). Stay tuned, volgende blog geef ik tips & trics voor hoe je iets gedaan krijgt van een ambassade !